Moet dat nou persé vandaag?
Ik liep óver van alles wat ik nog moest doen en vroeg mijn partner: ‘Kan jij álsjeblieft vandaag nog even die spullen van de stomerij ophalen?’. Hij reageerde geïrriteerd met de vraag of dat nou écht persé vandaag moest. ‘Weet je wat, laat ook maar! Ik doe het wel weer zelf!’ beet ik hem toe en liep boos weg. Toen kwam zijn ‘pfffff…’ en daarna: ‘ik doe het ook nooit goed!’. Daar werd ik nóg bozer van, maar vanbinnen voelde ik me vooral heel erg verdrietig en alleen.
‘Ja, maar jij…!’
Man, man, man, wat had ik het gehad met mijn partner. De dagen hingen aan elkaar van dit soort situaties. Het was zelden nog gezellig. Natuurlijk voelde ik ook mijn eigen irritaties, maar ik vond dat het probleem toch vooral aan hém lag. Ik had al zó vaak geprobeerd het te bespreken, maar ik leek niet tot hem door te dringen. Gesprekken eindigden steevast in ‘ja, maar jij…!’ en vervolgens dikke ruzie. Na elke ruzie trok ik me meer terug en ik voelde me met de dag eenzamer. Hij deed hetzelfde en was steeds vaker weg. Ik stond inmiddels al jaren in de klaagstand – ik leek wel een grammofoonplaat met steeds hetzelfde liedje – en voelde me niet bij machte om de situatie te veranderen. Maar ik kon dit niet meer. Nu de kinderen groter werden en het ‘lege nest’ steeds dichterbij kwam, dacht ik: op deze manier wil ik niet samen verder, zeker niet als straks de kinderen uit huis zijn. Ondanks alles voelde ik ergens ook nog liefde en wilde ik ons gezin écht niet kwijt. Voordat ik er een punt achter zette, wilde ik er dan ook álles aan hebben gedaan wat in mijn vermogen lag, dat was ik onze kinderen, hem en mezelf verschuldigd. Ik realiseerde me dat ik hem niet kon veranderen en dat ik alleen invloed had op mijn 50% van onze relatie. Dat betekende dat ik ‘aan de slag’ moest met mijn aandeel en daar 100% verantwoordelijkheid voor nemen. Zou het dan nóg niet werken, dan had ík in ieder geval álles gedaan wat ik kon om onze relatie te redden.
‘Plakkers’ en ‘lading’
Man, wat ben ík blij dat ik dat gedaan heb! Ik heb zóveel geleerd over mezelf. Hoe ik patronen uit mijn jeugd herhaalde in mijn relatie en hoe ik dingen op mijn partner ‘plakte’ (projecteerde) die helemaal niks met hem te maken hadden, maar die ik hem wel verweet. Ook ‘mis-interpreteerde’ ik zijn gedrag en kwam ik erachter dat op mijn reacties vaak ‘lading’ uit mijn verleden meeliftte. Daar reageerde hij natuurlijk ook weer op. We praatten dus eigenlijk op een totaal andere ‘frequentie’ waardoor er ook geen écht ‘contact’ tot stand kón komen, maar dat hadden we gewoon helemaal niet door! Daarnaast heeft ook het gegeven dat zijn reacties over hem gaan (en niet over mij) me veel lucht gegeven.
Blinde vlekken
Dát allemaal snappen was al ontzettend fijn omdat ik daardoor niet het gevoel had mijn hoofd te moeten buigen. Het maakte het voor mij ook makkelijker om mijn eigen reacties echt te ‘ownen’ en daar verantwoordelijkheid voor te nemen. Ik zeg ‘makkelijker’ maar het was wel echt ‘andere koek’ om deze briljante inzichten vervolgens ook in de praktijk toe te passen. Ik had zo lang vastgezeten in het ‘ja, maar jij…’ en ‘mijn eigen gelijk’ dat ik in het begin toch steeds weer in die groef terecht kwam. Begeleiding hierbij was voor mij dan ook essentieel omdat ik echt iemand anders nodig had om licht te schijnen op mijn blinde vlekken hierin en me te helpen wat ik nou concreet in de praktijk anders moest doen. Maar met vallen en opstaan lukte het me steeds beter om anders te reageren.
En wat ik niet voor mogelijk had gehouden gebeurde: toen ik veranderde, veranderde hij ook. We kregen veel meer begrip voor elkaar en het werd veel ‘zachter’ tussen ons en we kwamen – misschien wel voor het eerst – écht in verbinding. Ik had dit niet durven dromen en ben zó ontzettend blij dat ik destijds de handdoek niet in de ring heb gegooid, maar eerst deze stap heb gezet.
Als je met mij werkt dan is het goed om te weten dat…
Ik liefdevol confronterend te werk ga, ik serieus ben op de inhoud maar ook met humor dingen luchtig maak, maar beware: mensen komen bij mij niet weg, als in: ik prik door de BS (Bullshit) heen, maar dat is als het goed is ook waar je voor komt.
Aan de andere kant frame ik de dingen altijd positief, wat mensen soms heel irritant vinden (heb je haar weer: de positivo), maar ik weet zelf ook: je ziet het pas als je het door hebt en pas dan kun je dingen gaan veranderen; en elk klein stapje is er weer een en dat is heel belangrijk om te zien!
Mijn visie
Ik geloof dat hoe we ons in relaties en als partner gedragen, altijd voortkomt uit ons verleden. En ook dat wat we in het begin van ons leven hebben gemist, we – als we eenmaal volwassen zijn – onbewust naar buiten projecteren in de hoop dat we dat alsnog kunnen krijgen, met als target numero uno onze partner.
Dat kan onze partner ons natuurlijk niet geven, maar dat gaan we hem (haar) vaak wel verwijten, zonder dat we zelf door hebben dat dat eronder ligt. En dan ontstaan de problemen. En dat geldt natuurlijk beide kanten op. Als we hier eenmaal bewust van worden, dan kunnen we dat ten positieve veranderen en wel door de focus op onszelf te leggen en 100% verantwoordelijkheid te nemen voor onze 50% van de relatie.
Als je me zou kennen zou je weten dat…
- je me áltijd wakker mag maken voor een lekkere portie friet (ik word ook wel Sofrietje genoemd).
- ik vegan eet, maar ik dit nooit aan een ander zal ‘opleggen’, iedereen en ieder lijf is anders en heeft andere behoeften. Voor mij was dierenwelzijn de belangrijkste reden om geen dierlijke producten meer te willen eten, maar waar ik nog altijd echt enorm naar kan craven is: Klene muntendrop, Parmezaanse kaas en paprika ribbelchips van Lays (maar die laatste zijn tegenwoordig gelukkig vegan).
- ik het belangrijk vind om te sporten, maar dat ik ook een tikje lui ben en daarom Personal Training tot een van mijn hoogste prioriteiten heb gemaakt. Ik ook graag wandel (meestal 10.000 stappen per dag), op gympen welteverstaan, hoge hakken heb ik überhaupt al jaren geleden aan de wilgen gehangen.
- mijn BFF me soms een piepklein beetje ‘zweverig’ vindt en ik ook wel eens FiloSoof wordt genoemd omdat ik hou van urenlang bomen over het leven, over jezelf en je bewustzijn ontwikkelen. Maar ook over wat we hier doen op aarde, waar dit leven toe dient, waarom de een met dit ‘pakketje’ en de ander met dat ‘pakketje’ in zijn of haar leven te dealen heeft. Van die vragen waar je dus nooit écht een sluitend antwoord op krijgt, behalve dat ik steeds vaker tot de conclusie kom dat ik eigenlijk alleen zeker weet dat ik níks zeker weet.
- ik een vroege vogel ben, in de ochtend én in de avond. Ik lig er meestal vroeg in met een boek en je ziet mij ook niet snel het licht uitdoen in de kroeg of in club.
- ik geen alcohol (meer) drink, omdat ik er vrij snel van ga gapen en dat ook niet echt gezellig is voor mijn tafelgenoten. Vroeger wel hoor! En ik rookte ook jarenlang als een stoomboot én had lange tijd een cola light verslaving. Ik kan tegenwoordig wel enorm genieten van een lekkere mocktail.
- ik hou van (boeken) schrijven (ik schreef o.a. het boek Moederziel dat in 2020 bij uitgever AmboAnthos uitkwam) en lezen. Er ligt dan ook een enorme stapel boeken naast mijn bed. Ik lees niet alleen veel maar ook van alles door elkaar. Vooral psychologie en ‘zelf-hulp’ boeken en af en toe een waargebeurd levensverhaal, omdat ik het ontzettend inspirerend vind, te zien hoe veerkrachtig wij mensen zijn.
Voel je ergens de behoefte om met mij in contact te komen nadat je dit gelezen hebt:
In deze gratis sessie* geef ik je meteen een paar tips hoe je anders kan gaan reageren (op je partner) en hoe je uit jullie niet-constructieve relatiedynamiek kunt stappen.
*Ik heb maandelijks plek voor 3 mensen om een gratis sessie mee te doen.
