Signalen negeren = het verlies van je relatie riskeren
De meesten van ons kennen het wel, herhaaldelijk signalen negeren en dan de consequentie(s) daarvan moeten incasseren. Denk aan het lampje in de auto dat steeds aangaat, maar waarvan je denkt: het kan nog wel even (want ik rijd nog). Tot je opeens langs de kant van de snelweg staat omdat je auto ermee gestopt is.Wel weten, maar…
Het is precies wat veel van mijn cliënten zeggen als ze bij me komen, zo ook Lexi (ik noem haar even Lexi): ‘ik voelde eigenlijk al heel lang dat het niet goed zat’. Er waren duidelijke signalen geweest. Kleine ruzies die steeds groter werden. Stilte die er steeds vaker was. Onuitgesproken woorden die in de lucht bleven hangen. Irritatie en onbegrip over en weer. Elkaar de schuld geven. Geen moeite meer doen. Het allemaal wel best vinden. Ieder z’n eigen gang gaan. Ze hadden wel een poging gedaan om de situatie te veranderen, een aantal relatietherapie-gesprekken samen. Dat hielp wel iets, maar al snel zaten ze weer in dezelfde groeven. ‘Het ging bij mij steeds meer wringen, maar het écht aankaarten bleef ik uit de weg gaan, voor me uit schuiven’.
Verlamd gevoel
‘Het voelde alsof ik vastzat, verlamd, in een soort vacuüm. Ik wist dat ik er iets mee moest, want zo wilde ik niet verder, maar ik denk dat ik ook ontzettend bang was voor de consequenties. Want wat als dit het einde zou zijn? Ik wilde ook niet uit elkaar! Of toch wel? Maar de kinderen dan? Wat voelde ik eigenlijk nog voor mijn partner? Of wat voelde ik überhaupt? Lag het niet gewoon aan mij? En wat als mijn partner opeens de handdoek in de ring zou gooien als ik het open zou breken? Ook daarvan kreeg ik een pannick attack. Dát wilde ik kennelijk ook niet’, aldus Lexi.
Druppel
‘De onverwachte scheiding van goede vrienden van ons, was voor mij de druppel’ zei Lexi. Ze realiseerde zich daardoor dat ze er zelf in ieder geval álles aan wilde hebben gedaan voordat ze tot zo’n besluit zou komen, ook voor de kinderen. Ze zat zelf met zoveel dingen die ze eerst op een rijtje wilde krijgen. Zoals wat haar eigen aandeel was. Ze wilde eerst daarnaar kijken voordat ze allerlei dingen overhoop zou halen en haar partner onnodig zou kwetsen.
Durf en eigen kracht
‘Ik ben zó blij dat ik het heb gedurfd de stap te zetten om echt eerlijk naar mezelf te kijken’ zegt Lexi aan het eind van onze laatste sessie. Het heeft niet alleen onze relatie compleet veranderd, maar ik voel nu ook weer mijn eigen kracht. Ik leg het niet meer buiten mezelf, ik zie wat ik zelf doe, maak dingen niet meer weg, maar bespreek het en dan komen we er altijd uit.
Hoop
Natuurlijk blijft het een uitdaging om scherp te zijn en te blijven op mijn eigen gedrag, maar ik voel weer zoveel hoop. Hoop dat we het gaan redden samen en ook dat ik daar weer moeite voor wil doen. En dat merk ik ook bij mijn partner, waardoor we het weer veel leuker hebben samen.
Zet de eerste stap!
Wil je niet langer de signalen negeren en het verlies van je relatie riskeren, maar net als Lexi hiermee aan de slag? Ik weet uit eigen ervaring dat de eerste stap de moeilijkste is. Maar het is ook de meest noodzakelijke om tot een verandering te kunnen komen! En je hoeft het niet alleen te doen. Twijfel niet langer en bel me vandaag nog! Ik kijk ik graag met je mee.